“หัวใจ” อยู่ ณ ที่ใด ก็ตาม
วันหนึ่งร่างกายย่อมจะ “เดิน” มารวมกับหัวใจจนได้
“เธอ…มิใช่สายน้ำ แต่เธอเย็นฉ่ำชื่นหวาน
เธอ…มิใช่ลำธาร แต่เธอไหลผ่านเนื้อหัวใจ
ความรัก…เสลาสลัก สวยใส
ความรัก…เสลาสลัก สวยใส
งามใดเล่า งามใด เทียบได้งดงาม…ความรัก
จรดลึกในความทรงจำ ลึกล้ำย้ำรอยสลัก
จรดลึกในความทรงจำ ลึกล้ำย้ำรอยสลัก
นิรันดร์นั้นนานนัก… แต่รักนี้…นานกว่านั้น”
…………………………………………………………….
ความอบอุ่นของบทประพันธ์ จาก ลักษณวดี ถ่ายทอดผ่านภาษาสวยๆ เป็นบทเพลงที่หวานที่สุดแห่งแคว้นกาสิก เรื่องราวความรักของ เจ้าหลวงรังสิมันต์ ผู้ห้าวหาญทรนง และเจ้าฟ้าหญิงทรรศิกา ผู้เป็น “ดั่งดวงหฤทัย”
เป็นนิยายอีกเรื่องที่น่าจดจำ และไม่ว่าจะหยิบมาอ่านกี่ครั้งก็รู้สึกประทับใจค่ะ เลยอยากมาแนะนำให้เพื่อนๆ อ่านและทราบซึ้งกับบทประพันธ์ไปด้วยกัน
“รังสิมันต์…มิได้ฉายฉานเฉพาะประชาชนเท่านั้น หากจะธำรงความอบอุ่นให้ “ดวงหฤทัย” ด้วย
1,486 total views, 1 views today
